Źmiarkańnie...
Ź jasnaha błakitu
źnikajuć farby, błiski dnia,
i čystym zołatam załita
cichich paloŭ dalečynia.
Istužkaj ściežka ŭjecca ŭ žycie,
źbiahaje ŭniz, paŭzie vyšej,
praz ručajoŭ stalovych nici
biažyć kudyś dalej, dalej...
Na ŭzhorku młyn-viatrak laniva
kryłami časam uzmachnie,
i statak hałuboŭ pužłiva
z-pad dachu ŭ nieba-vyš pamknie...
Latuć, kupajucca ŭ pavietry,
źnikajuć, kruciacca uznoŭ
łisty, što ŭvosień nosiać vietry,
a zachad ich farbuje ŭ kroŭ.
1924
|
|
